Kaldığımız yerden devam. Tamam gerçeklere dön mü diyorsun? Pardon ama olasılıkları hesaba katılırsa gerçekler geçici olacak. Üstelik şu an mümkün değil. Bu aralar bayağı bir alfa frekansında kaldım. Bir arabaya atlamalıyım. Motorsiklet olmaz. Motorsiklette dış ortamdaki hava suratıma suratıma çarpar kendimle savaşamam. Özgürlük peşinden koşulacak kadar değerli değil. Zaten hangi özgürlükten bahsediyordun sen tatlı kurbağa.
Dutgillerin kızıl üyesi yağmur gibi yağıyor tavanımdan. Bordo olacak 2 güne duvarlar. Küflenmez ama onlar. Yeşil gözükmez duvarımda tıpkı zamanın ötesinden bızdıklanarak gelen kundak bebekleri gibi. Yeşil korkunç birşey olurdu kızılların arasında. Maçtan sonra haftalardır yıkanmamış bir basketbol takımı forması gibi sanki yada orta malı olmuş bir boks eldiveninin içi gibi. Karanlığım öyleydi sanırım. Korkulara karşı bir muska var omega saatimin katranında. Saksımda ise belirsizlikler ve anksiyeteye derman yabanmersinlerim var. Aniden bağrımdan kopupta gelen bariton bir mi çıkıyor. Bitkiler fotosentez yapıyor. Terliyor. Yaşıyor. Benim içimde herşey noktasal toplanmalar yapıp ağrılanıyor. Benim dışımda kalan şeyler benden uzaklaştıkça uzaklaşıyor. Hala özgürlükten mi bahsediyorsun?
Belkide sizin köye yaklaşık 63/9 kere uğramıştır bile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder